Autor: BG

Dzień 5 – czwartek, 14 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: POMYŚL!

Fragment Biblii: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego” (Łk 10,27).
W Panu Jezusie fascynuje nas fakt, że nie prosi nas o wyłączenie umysłu. Wręcz przeciwnie. Największe przykazanie mówi, że mamy miłować Boga całą swoją myślą. Bogu podoba się, kiedy myślimy, badamy i zgłębiamy Jego myśli. Ale robiąc to, często napotykamy pytania, które sprawiają, że czujemy się niepewnie: jak mamy sobie poradzić z trudnymi fragmentami Biblii? W jaki sposób pewne biblijne stwierdzenia pasują do miłości Boga? Dlaczego doświadczamy spełnienia tak niewielu obietnic zawartych w Biblii? Bóg zaprasza nas, abyśmy nie odsuwali takich pytań od siebie,
ale raczej się im przyjrzeli. Chodzi o to, aby kopać głęboko, badać i dociekać, a także, aby omawiać to z Bogiem i z ludźmi.
Wątpliwości i próby przynależą naszej wierze. Mówi o nich Biblia. Doświadczali ich matki i ojcowie wiary.
Ale jak wpływają one na nasze modlitwy? Kiedy przestajemy szczerze rozmawiać ze sobą w społeczności lub przyjaźni, oddalamy się od siebie. Rzeczy niedopowiedziane blokują dostęp do drugiego człowieka. Przepaść rośnie. Coraz trudniej o pojednanie. To może się zdarzyć, kiedy nie dzielimy się ważnymi pytaniami i wątpliwościami, które nękają nasz umysł i serce przed Bogiem.
Psalmy pokazują nam, w jaki sposób możemy pozostać w społeczności z Bogiem. Psalmiści płaczą i wylewają swoje serca przed Bogiem (na przykład w Psalmach 13 i 69) – uczciwie i bez cedzenia swoich słów. Myśli wyrażane są dość surowo. Nawet jednak, gdy ich umysły i serca są pełne pytań i wątpliwości, ich zaufanie wzrasta na gruncie uczciwego dialogu z
Bogiem. Od wieków modlący się mężczyźni i kobiety w rozmowie z Bogiem posługiwali się słowami z Psalmów.
Oprócz szczerej modlitwy właściwą rzeczą jest skupienie wzroku na Chrystusie. Nawet jeśli mamy do czynienia z trudnymi fragmentami Biblii, ciągle na nowo wracamy do miejsca, w którym Boża miłość została wymalowana przed naszymi oczami z pełną wyrazistością. Kiedy patrzymy na Jezusa, staje się dla nas jasne, że Jego obietnica jest przeznaczona dla nas: nasza wiara nie zależy od naszych uczuć i myśli, ale jest oparta na Jego obietnicach! Możemy się w nich rozkoszować jak na miękkim, puchowym łóżku. Możemy oddychać głęboko. A to dlatego, że On jest dla nas (Rz 8,31 i następne wersety) (Heike Breitenstein, Szwajcaria).
Pamiętamy, jak to jest poznać Pana; pierwszy raz doświadczyć Jego miłości, przebaczenia; pamiętamy, ile jest w tym radości. Bóg chce, aby nasza miłość do Niego stawała się coraz bardziej dojrzała, ale nie chce, by była ona mniej gorliwa niż na początku. Jest wiele rzeczy na tym świecie, które po naszym nawróceniu próbują skraść nasze serce, ale nasze serce należy do Chrystusa.
Widzimy także, że Bóg nie chce bylejakości w naszym życiu, nie chce, żeby to nasze życie chrześcijańskie tylko jakoś wyglądało, ale chce, aby nasza służba była płomienna, gorąca, pełna pasji i miłości do Boga.
Istnieje niebezpieczeństwo, że nasza miłość do Chrystusa osłabnie, wypłowieje i stanie się bardziej przyzwyczajeniem niż gorącym porywczym uczuciem. W Księdze Jeremiasza Bóg miał za złe Izraelowi, że utracił swoją pierwszą miłość: „I doszło mnie słowo Pana tej treści: Idź i wołaj do uszu Jeruzalemu tymi słowy: Tak mówi Pan: Pomnę na miłość twojej młodości, na uczucie czasu twojego narzeczeństwa, gdy chodziłeś za mną na pustyni, w kraju nie obsiewanym. Izrael był poświęcony Panu, był pierwocinami jego plonów, wszyscy, którzy go kąsali, ściągali na siebie winę, nieszczęście na nich spadało, mówi Pan. Słuchajcie słowa Pańskiego, domu Jakuba i wszystkie rody domu izraelskiego! Tak mówi Pan: Jakie zło znaleźli wasi ojcowie u mnie, że oddalili się ode mnie, a poszli za marnością i zmarnieli?” (Jr 2,1).

Nasza modlitwa:
• Uwielbiamy Boga za to, że wciąż nas zachwyca Swoją miłością.
• Wyznajemy sytuacje w naszym życiu, kiedy zamiast miłować Boga, stajemy się niecierpliwi i opryskliwi.
• Dziękujemy Bogu, że pomaga nam w naszych wątpliwościach.
• Dziękujemy Bogu, że nadal do nas przemawia i kształtuje nas tak, abyśmy byli coraz bardziej podobni do Jego Syna.
• Prosimy Boga, abyśmy byli w stanie zauważać Jego miłość w naszym codziennym życiu.

Nasza reakcja:
Chcemy pamiętać o tym, co mówi do nas Pan Jezus: „I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej. Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10,28-30).

Sprawy dotyczące naszych zborów:
Dzisiaj modlimy się o zbory w: Międzyzdrojach, II Zbór w Szczecinie, Solcu Kujawskim, Soli Deo Gloria w Łodzi w Raciborzu oraz o naszych braci i siostry, którzy cierpią dla Ewangelii.
Modlimy się o nasz zbór:
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………

Dzień 4 – środa, 13 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: ZAPROŚ!

Fragment Biblii: „A gdy twój syn zapyta cię kiedyś: Co to za nakazy, ustawy i prawa, które nakazał wam Pan, Bóg wasz, to odpowiesz twojemu synowi: Byliśmy niewolnikami faraona w Egipcie i Pan wyprowadził nas z Egiptu możną ręką […] I nakazał nam Pan spełniać te wszystkie przepisy, okazywać cześć zbożną Panu, Bogu naszemu, aby nam się dobrze powodziło po wszystkie dni naszego życia, jak to jest dzisiaj. I będzie nam poczytane za sprawiedliwość, gdy dołożymy starań, aby spełniać wobec Pana, Boga naszego, te wszystkie przykazania, jak nam nakazał” (5 M 6,20-21.24-25).
Bóg przemawia do nas przede wszystkim przez Biblię. Funkcja Biblii podobna jest do funkcji Namiotu Przymierza w Starym Testamencie: jest to miejsce wyznaczone do tego, aby wejść w obecność Boga.
Sprezentowanie komuś Biblii to nie jakiś tam zwyczajny upominek. Czytanie Biblii w społeczności pomaga nam odkryć jej wartość i bogactwo. Kiedy razem czytamy Biblię, Bóg przemawia do nas przez słowa innych tak samo, jak przez tekst drukowany. Dodatkowo pomocne może być czytanie Biblii przy pomocy różnych metod. Pewne metody zostały
opracowane w taki sposób, aby pomóc osobom o mniejszej wiedzy teologicznej lub osobom o mniej kontaktowej osobowości odnaleźć się w jakiejś grupie. Jedna z metod, która jest szczególnie doceniana, to równoległe czytanie powiązanych ze sobą tekstów Starego i Nowego Testamentu, na przykład namaszczenie Dawida (1 Sm 16,1-13) i
namaszczenie Jezusa (J 12,1-8). Zachęcając nas do poszukiwania podobieństw i różnic w konkretnych tekstach, metoda ta jest świetnym punktem wyjścia do uchwycenia pełnego obrazu historii Bożego odkupienia, będąc jednocześnie dostępną dla osób o mniejszej wiedzy
biblijnej. Jest to metoda, która pomaga nam dzielić się skarbem Słowa Bożego, a wraz z nim przesłaniem Ewangelii (Rico Bossard, Szwajcaria).
Biblia jest jedynym Słowem Bożym. Przedstawia ona myśl Boga i wyraża Jego wolę dla wszystkich ludzi. To jest powód, dla którego Biblia została nam przekazana przez Boga.
W samej Biblii znajdujemy wiele fragmentów, które mówią nam konkretnie, co jesteśmy w stanie osiągnąć dzięki studiowaniu Słowa Bożego. Żadna inna księga nie obiecuje tylu błogosławieństw człowiekowi, który ją studiuje i wierzy w to, o czym ona mówi. „I wiele innych cudów uczynił Jezus wobec uczniów, które nie są spisane w tej księdze; te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc, mieli żywot w imieniu jego” (J 20,30-31).
Apostoł Jan mówi nam wyraźnie, dlaczego poświęcił swój czas i energię na napisanie swojej Ewangelii. Podany przez niego powód jest w rzeczywistości tym samym, dla którego spisano całą Biblię, czyli po to, abyśmy byli w stanie uwierzyć, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym i dzięki temu dostąpić zbawienia.

Ani Ewangelia według Jana, ani żadna inna część Biblii nie została napisana po to, by nam jedynie uprzyjemnić czas czy poinformować o jakichś faktach historycznych bądź też zaspokoić naszą dociekliwość. Bożym zamiarem nie było to, by Biblia była zaledwie jednym
z podręczników naukowych, podręcznikiem historii lub jakąś dramatyczną opowieścią dla rozrywki. Jest to księga, którą trzeba studiować uważnie i wnikliwie. Jest to księga, w którą należy wierzyć i której trzeba ufać. Jej głównym celem jest doprowadzenie czytelnika do osobistej wiary w Pana Jezusa, by dzięki tej wierze miał życie wieczne.
„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe” (Rz 10,17).
Wiara pochodzi ze słuchania przesłania Ewangelii. Wiara zakłada słuchanie Ewangelii, bo jej przesłanie budzi wiarę. Innymi słowy jest to sposób, dzięki któremu sam Bóg przemawia do naszych serc. Czyni to poprzez Ducha Świętego:
„Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej” (1 Kor 2,12-14).
Bez działania Ducha Świętego na nasze świadectwo ludzie pozostają głusi. Ewangelia reprezentuje Bożą moc. O mocy tej apostoł Paweł pisał następująco: „Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy…” (Rz 1,16a).

Nasza modlitwa:
• Dziękujemy za skarb, jaki otrzymaliśmy w postaci Biblii.
• Dziękujemy Bogu za tych, z którymi możemy razem czytać Biblię.
• Modlimy się o tych, wśród których rozpowszechniamy Biblie i Nowe Testamenty i składamy świadectwo o Panu Jezusie.
• Modlimy się za możliwość dostępu do Boga poprzez czytanie Jego Słowa.
• Modlimy się o Boże oświecenie, kiedy razem w rodzinach czytamy Biblię.

Nasza reakcja:
Pragniemy w naszych rodzinach i z naszymi przyjaciółmi wspólnie czytać Biblię, aby Bóg mógł do nas mówić.

Sprawy dotyczące naszych zborów:
Dzisiaj modlimy się o zbory w: Bydgoszczy (Czerwonego Krzyża) Radlinie, Siedlcach, Włocławku, Kielcach, „Betel” w Szczecinie oraz o pracowników służby zdrowia, chorych i lękających się o przyszłość w sytuacji szalejącej pandemii.
Modlimy się o nasz zbór:
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Dzień 3 – wtorek, 12 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: WŁĄCZ SIĘ!

Fragment Biblii: „Dziękuję Bogu mojemu za każdym razem, ilekroć was wspominam, zawsze w każdej modlitwie mojej za wszystkich was z radością się modląc, za społeczność waszą w ewangelii od pierwszego dnia aż dotąd, mając tę pewność, że ten który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa” (Flp 1,3-6).
List do Filipian powstał w bardzo niesprzyjających warunkach. Pisany był w więzieniu lub jeśli pisany był w czasie uwięzienia rzymskiego, które opisuje Łukasz w 28 rozdziale Dziejów Apostolskich, to powstawał w warunkach aresztu domowego. Apostoł miał za sobą bolesne doświadczenia z Jerozolimy, dwuletnie więzienie w Cezarei, rozbicie statku i areszt domowy w Rzymie. Mógł stać się już zgorzkniałym starcem, narzekającym na okoliczności życia, które nie potoczyło się według jego marzeń. Nic z tych rzeczy. Pisze list, życząc odbiorcom Bożej łaski i pokoju /w. 2/, czego, na co wskazuje klimat listu, sam doświadczał. Mówi o swojej modlitwie, a więc sam się modlił, i to modlił się o wierzących,
którym zwiastował Ewangelię, a którzy robili postępy w wierze. Ile razy ich wspominał, zawsze się o nich modlił: „zawsze, w każdej modlitwie, za wszystkich z radością” /w. 3 i 4/.
Czytając cały list, zauważymy, że nie wszystko w Filipii działo się tak, jakby apostoł Paweł sobie życzył, ale jego nadzieja odnośnie do przyszłości Kościoła w Filipii była w Bogu. Paweł miał pewność, że Bóg, który rozpoczął w nich dobre dzieło, doprowadzi je do końca /w. 6/. Filipianie żywili głęboką wdzięczność względem Pawła i okazywali mu miłość na
wiele sposobów, również wspierając jego służbę misyjną, między innymi w Tesalonikach, ale i wtedy, gdy był uwięziony. W dalszej części listu Paweł zachęca ich do przyjęcia postawy Pana Jezusa. Napisał im: „Takiego bądźcie wobec siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie” /Flp 2,5/. Służbę duszpasterską przez dłuższy czas pełnił wśród nich Łukasz, co wynika z treści Dziejów Apostolskich. Po pewnym czasie odpowiedzialność za
życie młodej wspólnoty chrześcijańskiej przejęli biskupi i diakoni /w. 1/. Wydaje się, że ta zmiana sytuacji wywołała pewne napięcia wśród wierzących i apostoł zachęcał ich do przyjęcia wobec siebie pokornej postawy /2,4/.
Rok 2020 to rok walki z pandemią koronawirusa. Rządy na całym świecie podejmują działania, aby, na ile się da, opanować sytuację. O ile rządy bogatszych krajów lepiej czy gorzej radzą sobie z pokonywaniem skutków pandemii, to w krajach biednych los ubogich jest dramatyczny. Ludzie nie umierają tylko z powodu koronawirusa, ale wszechobecnego głodu i korupcji. Również rząd polski podejmuje działania, które mają zapobiec skutkom pandemii, załamaniu się systemu opieki zdrowotnej i gospodarki. Decyzje podejmowane przez rząd bardzo ograniczają także działalność naszych Zborów. Chorują i umierają także członkowie naszych zborów. W niektórych Zborach przez śmierć powstają wyrwy, które nie będzie łatwo załatać. Tak np. w Zborze w Mikołowie zmarł przełożony Zboru br. Piotr
Malaka. To dla tego niedużego Zboru wielka strata i wyzwanie wobec nas wszystkich, aby modlić się o ten Zbór, ale też o inne Zbory, które znalazły się w trudnej sytuacji, nie mogąc się zgromadzać na nabożeństwa.

Nasza modlitwa
Chciejmy poczuć się wezwani do intensywnej modlitwy, jak modlił się apostoł Paweł:
• W której nie zabraknie radosnego dziękowania Bogu za Jego dobroć wobec nas i chwalenia Go za to, jaki On JEST.
• Dziękujmy Bogu za naszych przełożonych, starszych, diakonów i wszystkich, którzy angażują się w służbę kościelną.
• Dziękujmy za władze naszego kraju i módlmy się o mądrość dla działań polskiego rządu.
• Prośmy o nowe powołania do służby duszpasterskiej w Zborze, do pracy wśród dzieci, młodzieży, kobiet, mężczyzn…
• Módlmy się powołania do służby ewangelizacyjnej i misyjnej.

Sprawy dotyczące naszych zborów
Módlmy się o Zbory w: II Zbór w Bydgoszczy, Żninie, Turku, Jastrzębiu Zdroju i o Szkołę Misyjną w Jastrzębiu – Ruptawie oraz o prezbiterów seniorów a także o Misję Namiotową, Koordynatora Pracy Młodzieżowej, Misja „Nadzieja dla Wszystkich”.
Módlmy się o nasz Zbór ………………………………………………………………………
………………………………………………………………………