„Zdrowi członkowie kościoła” – Thabiti M. Anyabwile
Wydawnictwo 9 Marks ze swoją serią trafia we wszelkie potrzeby każdego rozwijającego się i pragnącego wzrastać, chrześcijanina. Dzięki tej książce możemy zweryfikować swoje życie w ciele Chrystusa, prześwietlić swoje zaangażowanie i rozważyć, w jakich dziedzinach dobrze by było coś zmienić. Tak jak członki w ciele, tak my jako część ciała jakim jest Kościół, powinniśmy być duchowo zdrowi, by wpływać pozytywnie na całe ciało. Ta książka może stać się dobrym lekarstwem, a czasami suplementem naszej chrześcijańskiej diety, który zabezpieczy nas przed przyszłymi doświadczeniami. Dzięki tej pozycji możemy sprawdzić czy nasze zachowania, pragnienia i czyny są zgodne z Bożą wolą dla Kościoła. Sprawdzimy czy faktycznie dążymy do duchowego wzrostu w wierze i uświęcenia.
Każdy rozdział kończy się serią pytań do rozważenia, dlatego książka jest przydatna do osobistej pracy, ale także może być wykorzystana przez grupy domowe.
A oto, co powinno nas skłonić do lektury tej i podobnych książek, cytując za autorem: „List do Efezjan 4: 11-13, przypomina nam, że Pan daje kościołowi obdarowanych ludzi ku jego wzrostowi, … do budowania ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej.”
Polecam lekturę tej skondensowanej w treści książki – ku zbudowaniu nas wszystkich – jeżeli masz pasję dla Boga i miłość do Jego kościoła – przeczytaj koniecznie.
Z radością w Duchu życzę budującej lektury. Ola C
P.S. Format około A5 i sposób wydania – solidna twarda oprawa – sprawia, że to pozycja idealna na wakacyjne wyprawy.
Ta recenzja będzie trochę niestandardowa, bo poprzedzę ją nieco dłuższą refleksją, którą podczas lektury miałem cały czas z tyłu głowy. Zacznę od tego, że książkę „Wiarygodność pism Nowego Testamentu” można polecić, ale z pewnością nie każdy na jej lekturze tak samo skorzysta. A to z tego względu, że tematyka, którą zajmuje się autor, dla większości ludzi (w tym dla mnie) będzie drugorzędna w porównaniu z innymi biblijnymi zagadnieniami. Oczywiście nie oznacza to, że temat wiarygodności NT nie jest dla mnie ważny. Uważam, że bardzo potrzebni są ludzie, którzy kształcą się w tym kierunku, a nawet poświęcają dużą część swojego życia zagłębiając się w szeroko pojętą apologetykę i zdobywając w tym zakresie tytuły na uczelniach. Dostarczają oni wielu dodatkowych argumentów i dowodów przemawiających za biblijnym chrześcijaństwem i niewątpliwie jest to cenne, budujące oraz utwierdza w wierze. Ale… mimo, że te wszystkie rzeczy są bardzo pomocne i użyteczne, to jednak uważam, że wbrew pozorom nie są one wcale fundamentem naszej wiary. Warto zauważyć, że ewangelię jest w stanie przyjąć nawet kilkuletnie dziecko albo nawet najprostszy i najbardziej niewykształcony człowiek. Jeśli więc takie osoby, mogą usłyszeć, zrozumieć i przyjąć dobrą nowinę o Chrystusie, a następnie zaufać mu i być przez Niego zbawieni, to znaczy, że musi istnieć jakiś prostszy sposób na upewnienie się o prawdziwości przesłania, iż Jezus Chrystus jest prawdziwym Zbawicielem, a Jego słowo jest godne zaufania. I aby tą pewność zyskać, najwyraźniej nie trzeba być profesorem ani przez dziesiątki lat zgłębiać naukowe przesłanki wskazujące, że Biblia jest Słowem Bożym. Powodem, dla którego o tym wspominam jest moje przekonanie, że materiały zawarte w książkach takich jak ta, z reguły są pomocne głównie dla ludzi, którzy już uwierzyli, natomiast bardzo rzadko są w stanie przekonać do wiary kogoś niewierzącego. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że głównym powodem jest to, iż fundament chrześcijańskiej wiary jest ponadnaturalny. Wiara w Jezusa to nie to samo co wiara, że taka a taka drużyna wygra mecz piłkarski. Biblijna wiara to coś więcej niż jakieś przekonanie. Wiara jest Bożym darem, a jej pojawienie się w życiu człowieka jest cudem. I chyba tutaj tkwi źródło problemu, bo cudów nie można zweryfikować metodami naukowymi. Myślę również, że nie będzie dalekim od prawdy stwierdzenie, że większość uczniów Jezusa nie odznaczała się jakimiś wybitnymi zdolnościami czy ponadprzeciętną inteligencją, a jednak Ci prości ludzie byli w stanie obronić swoją wiarę.
Sam apostoł Paweł mówi w 1 Kor 1:26-28: „Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu, Ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić.”
Jezus mówi również w Łk 10:21: „Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom; zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.”
W jaki więc sposób prosty człowiek może przekonać się o tym, że Jezus jest Mesjaszem i rzeczywiście mówi prawdę? Jak poznać, że Jego nauka pochodzi faktycznie od Boga? Sądzę, że Jezus wyjawia jakąś część tej tajemnicy w następującym fragmencie:
Jan 7:17: „Jeśli kto chce pełnić wolę jego [tj. Ojca], ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też Ja sam mówię od siebie.” Innymi słowy, jeśli ktoś rzeczywiście chce poddać się Bożej woli, to Bóg w ponadnaturalny sposób jest w stanie przekonać taką osobę o prawdziwości nauki Jezusa i w powyższym fragmencie mamy obietnicę, że to zrobi. Barierę, której nie są w stanie przełamać nawet najbardziej racjonalne argumenty jest w stanie przełamać Bóg i on to robi wzbudzając wiarę w sercu człowieka przez proste słuchanie biblijnego przesłania. Temat jest oczywiście głębszy, co pokazuje sam kontekst zacytowanego wersetu, ale ostatecznie gdyby to ująć w dużym skrócie, to podstawą i źródłem biblijnej wiary jest sam Bóg, a nasze przekonania wynikają z Bożego działania w naszych sercach bo:
Efez 1:19: „…wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły JEGO.” Nie zmienia to wszystko faktu, że Bóg jak najbardziej może posługiwać się również mądrością, jaką możemy znaleźć w książce F.F. Bruce’a, tak więc jeśli ktoś jest zafascynowany tematem, to znajdzie w tej pozycji coś dla siebie.
Żeby recenzja nie składała się jedynie z moich osobistych przemyśleń kilka słów o zawartości pracy F.F. Bruce’a. Książka dzieli się na 10 rozdziałów, z których każdy dotyka trochę innego zagadnienia. Pierwsze rozdziały mówią o czasie powstania poszczególnych pism Nowego Testamentu oraz kanonie. Dalsza część skupia się już na treści poszczególnych pism NT (głównie pismach Pawła oraz ewangeliach). Co ważne jeden z rozdziałów jest poświęcony ponadnaturalnej warstwie ewangelii tj. opisowi cudów. Autor wspomina również o świadectwach archeologicznych oraz wczesnych świadectwach dotyczących osoby Jezusa – zarówno żydowskich jak i pogańskich (nie pomijając kontrowersji związanych wiarygodnością każdego z tych dokumentów). Przy czym autor stara się tutaj przytaczać świadectwa jak najwcześniejsze (stosunkowo bliskie czasom pierwszego kościoła).
Podsumowując, książka bardzo ciekawa, ale (jak wspomniałem na początku) największą korzyść odniosą z jej lektury ludzie, którzy są o wiele bardziej kompetentni do oceny jej zawartości niż ja.
Wiktor.
Ps. Książkę można kupić w naszej zbiorowej księgarni.
„Starsi w kościele” to kolejna pozycja wydawnictwa 9Marks opisująca następną ważną cechę zdrowego kościoła, czyli jak powinno wyglądać skuteczne przywództwo w kościele. Autorem tej części jest Jeremie Rinne, który jest nie tylko pastorem, ale też magistrem teologii i instruktorem podczas warsztatów na temat ekspozycyjnego wykładania Biblii.
Książka ta opisuje krok po kroku: kto, wg Nowego Testamentu powinien być starszym, jakie powinny być jego cechy oraz jakie ma zadania.
Dla mnie osobiście odkrywcze było to, że starszy, to po prostu pasterz/pastor i do jego zadań należy wszystko to samo co do pastora głównego w danej wspólnocie. Czyli ma być z owczarnią, doglądać jej, znać jej problemy i być dostępny dla swoich owiec, aby członkowie kościoła wzrastali w chrześcijańskiej dojrzałości. Błądzące owce z kolei powinni odnajdywać i ponownie przyprowadzać do stada. Oczywiście starsi powinni też głosić kazania – karmić innych Słowem Bożym. Jednym z bardzo ważnych zadań starszych jest ich zadanie przewodzenia – niezależnie czy czują się kompetentni czy nie. Skoro zostali wybrani jako przykładni chrześcijanie posiadający mądrość i doświadczenie – zostali upoważnieni do zarządzania, przewodzenia, napominania i czuwania nad członkami kościoła.
„Starsi w kościele” czyli jak być pasterzem na wzór Jezusa, to bardzo dobra książka opisująca cechy starszych, przypomina też jakie są ich zadania oraz czym kierować się przy ich wyborze. Jest też bardzo pomocna dla członków kościoła, by wiedzieć o co modlić się dla starszych i wiedzieć co od nich wymagać.
Tak jak wszystkie przeczytane przeze mnie książki wydawnictwa 9Marks – tą też uważam za bardzo pomocną i pełną wskazówek dla tych co pragną zdrowej wspólnoty.
