Księga Psalmów | Zagórna 10

„Psalm 2” – Andrzej Machauf – 2024-10-06

Kazanie biblijne na podstawie Psalmu 2, wygłoszone 6 października 2024 roku w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan Pierwszy Zbór w Warszawie.

2:1
Czemuż to burzą się narody, A ludy myślą o próżnych rzeczach?

2:2
Powstają królowie ziemscy I książęta zmawiają się społem Przeciw Panu i Pomazańcowi jego:

2:3
Zerwijmy ich więzy I zrzućmy z siebie ich pęta!

2:4
Ten, który mieszka w niebie, śmieje się z nich, Pan im urąga.

2:5
Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim I gwałtownością swoją przerazi ich:

2:6
Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej.

2:7
Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem.

2:8
Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo I krańce świata w posiadanie.

2:9
Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane.

2:10
Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!

2:11
Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd,

2:12
Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!
Psalm 2:1-12

„Bóg ostrzega człowieka” – Jan Muranty – 2020-08-30

Kazanie biblijne na podstawie Psalmu 49:14-15 i Księgi Joba 33:14-30 wygłoszone 30 sierpnia 2020 w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan, w Warszawie przy ul. Zagórnej 10.

„Bóg ostrzega człowieka” – Jan Muranty – 2020-08-30

49:14 Taka to jest droga tych, którzy żyją w błędnej pewności siebie, I taki koniec tych, którym własna mowa się podoba. Sela.
49:15 Pędzą jak owce do otchłani, Śmierć jest pasterzem ich. Ale prawi panować będą nad nimi z poranku. Zamysły ich będą unicestwione; Otchłań będzie ich mieszkaniem.
Księga Psalmów 49:14-15

33:14 Wszak Bóg przemawia raz i drugi, lecz na to się nie zważa:
33:15 We śnie, w nocnym widzeniu, gdy głęboki sen pada na ludzi i oni śpią na swym łożu.
33:16 Wtedy otwiera ludziom uszy, niepokoi ich i ostrzega,
33:17 Aby odwieść człowieka od złego czynu i uchronić męża od pychy.
33:18 Zachowuje jego duszę od grobu, a jego życie od śmiertelnego pocisku.
33:19 Smaga go też cierpieniem na łożu i dreszczem ustawicznym w jego kościach tak,
33:20 Że jego życiu obrzydł chleb, a jego duszy nawet ulubiony pokarm.
33:21 Jego ciało niszczeje do niepoznania, a jego kości wystają, choć dawniej były niewidoczne.
33:22 I tak jego dusza zbliża się do grobu, a jego życie do aniołów śmierci.
33:23 Jeżeli potem oręduje za nim jaki anioł, pośrednik, jeden na tysiąc, aby objawić człowiekowi jego obowiązek,
33:24 I zmiłuje się nad nim: Wybaw go od zejścia do grobu, otrzymałem zań okup,
33:25 To jego ciało odzyskuje młodzieńczą siłę, wraca do dni swojej młodości.
33:26 Gdy modli się do Boga, ten jest dla niego łaskawy, pozwala mu oglądać z radością swoje oblicze i tak przywraca człowiekowi jego sprawiedliwość.
33:27 Śpiewa przed ludźmi, mówiąc: Zgrzeszyłem i złamałem prawo, lecz mi za to nie odpłacono,
33:28 Odkupił moją duszę od zejścia do grobu, a moje życie mogło oglądać światło.
33:29 Oto Bóg czyni to wszystko z człowiekiem dwa razy, trzy razy,
33:30 Aby wywieść jego duszę z grobu, oświecić światłem żyjących.
Księga Joba 33:14-30