Miesiąc: styczeń 2021

Dzień 2 – poniedziałek, 11 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: ŻYJ!

Fragment Biblii: Ewangelia Łukasza 10,30-37.
Dlaczego Bóg postanowił, że w Ewangelii znajdzie się historia o tak zwanym Dobrym Samarytaninie, a Łukasz ją zapisał? Dlaczego ludzie występujący w tej historii postępują tak, jak to zostało przedstawione?
W historii tej zauważamy trzy style życia. Każdy z nich jest oparty na jakiejś filozofii lub teologii. Każdy człowiek występujący w przytoczonej przez Pana Jezusa historii kierował się pewnymi zasadami, a zasady te były wyrazem określonej doktryny.
Doktryna 1: Ja jestem bogiem dla siebie!
Doktrynę tę dobrze opanowali zbójcy. Polega ona na tym, że człowiek sam decyduje o życiu swoim, jak i życiu innych. Nie interesuje go prawdziwy Bóg. Tworzy własne prawo, prawo pięści. Bardziej interesuje się tym, co może posiadać, niż tym, kim może być i do kogo może należeć. Bliźni dla takiego człowieka jest sposobnością do powiększenia stanu posiadania i to
za wszelką cenę, nawet za cenę śmierci.
Doktryna „Ja jestem bogiem dla siebie” ukształtowała filozofię zbójców, którą można wyrazić słowami: „Co twoje, to moje”. Filozofia ta prowadziła ich do mordowania ludzi. Zbójcy szerzyli śmierć. „Człowiek… wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali, poranili i odeszli, zostawiając go na wpół umarłego” (Łk 10,30b).
Doktryna 2: Religia jest moim bogiem!
Wyznawcami takiej doktryny byli kapłan i lewita. Bóg dał im okazję do udzielenia pomocy człowiekowi w potrzebie. Prawdą jest, że nie można ich było obarczyć odpowiedzialnością za napad. Żaden prokurator nie byłby w stanie ich oskarżyć. Tak bardzo byli zachwyceni swoją religią, że ominęli umierającego człowieka. Świątynia była dla nich ważniejsza niż człowiek.
Doktryna „Religia jest moim bogiem” ukształtowała filozofię kapłana i lewity, którą można wyrazić słowami: „Co moje, to moje”. Filozofia ta sparaliżowała ich do tego stopnia, że nie byli w stanie pomóc człowiekowi. „Kapłan […] przeszedł mimo […] Lewita […] zobaczył go, przeszedł mimo” (Łk 10,31-31).
Doktryna 3: Bóg jest moim Bogiem!
Wyznawcą takiej doktryny był Samarytanin. Nie potrafił ominąć człowieka w potrzebie. Zatrzymał się i poświęcił wszystko, co akurat było potrzebne. Niczego nie żałował!
Doktryna „Bóg jest moim Bogiem” nie pozwoliła mu przejść mimo. Dzięki niemu umierający człowiek otrzymał szansę. Jego postawę można wyrazić słowami: „Co moje, to twoje!”. „Samarytanin […] podjechał do niego i ujrzawszy, ulitował się nad nim” (Łk 10,33).
Pan Jezus nie pozwolił nam umrzeć! Niebo jest Jego. Przyszedł z nieba, aby nam niebo zaoferować. On przede wszystkim wyznawał doktrynę „Co moje, to twoje!”. On chce, abyśmy swoje życie według takiej doktryny układali!
Pan Jezus powiedział: „Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (J 10,10).
Życie z Panem Jezusem jest życiem, jakiego dla nas pragnie Bóg. On przeznaczył nas do takiego życia, dlatego właśnie Pan Jezus powiedział, aby „obfitowały”. Nasz Pan także powiedział: „Ja daję im [tym, którzy za mną idą] życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki” (J 10,28 EIB).
Mamy tu trzy ważne prawdy wyrażone przez Pana Jezusa! Czy masz taką potrójną pewność?
Po pierwsze, On mówi: „Ja daję im życie wieczne!”.
Po drugie: „Nie zginą na wieki!”.
Po trzecie: „Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki!”.
Czegoż można chcieć więcej? Chrześcijanin to człowiek, który odkrył, że te trzy rzeczy są prawdą i jest o tym przekonany. Biblia mówi: „Kto ma Syna, ma to życie” (1 J 5,12).

Nasza modlitwa
• Dziękujemy Bogu za to, że Pan Jezus przyszedł z nieba, aby umrzeć za nas i darować nam życie, i to życie wieczne.
• Dziękujemy Bogu, że byli tacy ludzie, którzy zwiastowali nam Ewangelię.
• Módlmy się o ludzi wokół nas pogrążonych w grzechu, abyśmy mieli odwagę wprowadzać ich na drogę życia.
• Módlmy się, abyśmy, podobnie jak Pan Jezus, byli dostępni dla tych, którzy mają pytania.
• Módlmy się, abyśmy mieli oczy otwarte i zauważali tych, których inni ignorują.

Nasza reakcja
Dziękując Bogu za życie wieczne w Jezusie Chrystusie, pragniemy swojemu otoczeniu pokazać zasadę: „Co moje, to twoje!”.

Sprawy dotyczące naszych zborów
Dzisiaj modlimy się o zbory w Inowrocławiu, Żywcu, Łobzie, Lublinie, I Zbór w Łodzi, a także o nasze ośrodki rekolekcyjne w Oćwiece, Kunowie, Teodorowie oraz o wydawnictwo „Głos Ewangeliczny” i Fundację „Głos Ewangelii”.
Modlimy się o nasz zbór:
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………

Dzień 1 – niedziela, 10 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: CZYTAJ!

Werset biblijny: „W sercu swoim przechowuję słowo twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko Tobie” (Psalm 119,11).
W Psalmie 119, napisanym 2500 lat temu, Psalmista przeżywa radość wobec mocy Słowa Bożego, które Bóg skierował do nas, aby powstrzymać nasze grzeszne postawy i zachowania.
Zna skuteczność tego Słowa w zachęcaniu do posłuszeństwa prawu Bożemu. Czego jednak możemy się z tego nauczyć w XXI wieku?
Żyjemy w czasie, w którym możemy cieszyć się dostępnością Pisma Świętego prawie w każdym języku europejskim. Psalmista cieszył się z tego, jak wielkie znaczenie odgrywało Słowo Boże w życiu ludzi. Powszechnie uważa się (ze względu na odniesienia do fragmentów wypowiedzianych przez proroków powygnaniowych), że Psalm 119 został
napisany wkrótce po deportacji babilońskiej, kiedy zostały utracone główne symbole obecności Boga wśród Jego ludu – Arka Przymierza i monarchia. Obecność Boga w najwyższym stopniu mogła być teraz dostrzegana w Torze, prawie Bożym. Dlatego Psalmista
tak bardzo stara się zachowywać Słowo w swoim sercu – bo jest ono samym głosem Boga!
Zastanówmy się nad własnym zdrowiem duchowym: czy wzrastamy w miłości do Boga i w miłości wobec innych ludzi? Jakie praktyki duchowe możemy zastosować w swoim życiu, aby podtrzymywać ogień, pamiętając przede wszystkim, czy zaangażowanie się w Pismo Święte jest naprawdę najważniejszym wskaźnikiem naszego duchowego zdrowia i wzrostu?
(Oli Proctor, Wielka Brytania).

Czy naprawdę postrzegamy Biblię jako prawdziwy i największy autorytet w swoim życiu?
Biblia, jako jedyne Słowo Boże, jest całkowicie wiarygodna. W Psalmie 119 czytamy:
„Panie, słowo Twoje trwa na wieki, niewzruszone jak niebiosa. Prawda Twoja trwa z pokolenia w pokolenie, ugruntowałeś ziemię i stoi. Według praw Twoich istnieje dotąd, bo wszystko służy Tobie. Gdyby zakon Twój nie był rozkoszą moją, zginąłbym w niedoli. Nigdy nie zapomnę przykazań Twoich, bo przez nie zachowujesz mnie przy życiu” (Psalm 119,89-93).
Jako naśladowcy Pana Jezusa potrzebujemy autorytetu Bożego Słowa. Kiedy ktoś przychodzi do nas, mówiąc: „Mam dla ciebie słowo od Pana”, to musimy być całkowicie pewni, że za tym słowem stoi autorytet Boga. Dopiero wtedy dowiemy się, czy Bóg naprawdę do nas mówi.

Czy uważamy, że Biblia została w całości natchniona przez Boga?
Biblia jest natchnionym Słowem Bożym. Jako szczególne objawienie, Biblia jest Bożym przesłaniem dla człowieka i wyraża prawdę, którą musi on poznać, aby nawiązać osobistą więź z Bogiem. Bóg przez apostoła Pawła mówi do nas:
„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany” (2 Tm 3,16-17).

Czy poważnie traktujemy Biblię?
Czy z otwartym umysłem i sercem akceptujemy autorytet Biblii? Ze łzami w oczach apostoł Paweł przestrzegał starszych zboru w Efezie przed wielkim odstępstwem, które miało nadejść po jego śmierci:
„Ja wiem, że po odejściu moim wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody, nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą. Przeto czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was” (Dz 20,29-31).
Albo Słowo Boże powstrzyma nas od grzechu, albo grzech powstrzyma nas od Słowa Bożego!

Nasza modlitwa
• Dziękujemy Bogu za powszechną dostępność Pisma Świętego w Europie, dziękujemy Bogu zwłaszcza za tych odważnych ludzi, którzy oddawali swoje życie wieki temu, aby Biblia mogła być przetłumaczona na języki zwykłych ludzi.
• Modlimy się o kontynuację prac nad tłumaczeniami dla narodów, które pozostają bez dostępu do Biblii, aby mogły wkrótce czytać i słuchać Słowa Bożego w swoim języku.
• Dziękujemy Bogu za szeroką dostępność Biblii w języku polskim.
• Modlimy się o kaznodziejów i ludzi w zborach, którym służą, aby wierna służba zwiastowania Słowa powodowała wzrost zamiłowania do Biblii i do posłuszeństwa jej naukom.
• Modlimy się o siebie, abyśmy pod wpływem Słowa Bożego byli wyposażani w podróż po Piśmie Świętym na całe swoje życie.
„Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych ani nie stoi na drodze grzeszników, ani nie zasiada w gronie szyderców, lecz ma upodobanie w zakonie Pana i zakon jego rozważa dniem i nocą. Będzie on jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, wydające swój owoc we właściwym czasie, którego liść nie więdnie, a wszystko, co uczyni, powiedzie się” (Ps 1,1-3).

Nasza reakcja
Poświęćmy 15-20 minut na przeczytanie Psalmu 119. Jest to najdłuższy rozdział w Biblii (176 wersetów), ale nagrodzi czytelnika, który poświęci się przestudiowaniu jego prawd.
Sprawy dotyczące naszych zborów

Dzisiaj modlimy się o zbory w: Piątkowie, „Woda Życia” w Łodzi, Nowogardzie, Poznaniu oraz o Radę Kościoła i Prezbitera Naczelnego.
Modlimy się o nasz zbór:
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………