Kategorie
kazania

Pokój i bezpieczeństwo, które są przed nami

„Pokój i bezpieczeństwo, które są przed nami” – Piotr Suchorolski

Kazanie biblijne wygłoszone na podstawie 1 Listu do Tesaloniczan 5:1-11, dnia 30 kwietnia 2023 roku w I Zborze Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Zagórna 10 w Warszawie.

5:1 A o czasach i porach, bracia, nie ma potrzeby do was pisać.
5:2 Sami bowiem dokładnie wiecie, iż dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy.
5:3 Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną.
5:4 Wy zaś, bracia, nie jesteście w ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył.
5:5 Wy wszyscy bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności.
5:6 Przeto nie śpijmy jak inni, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi.
5:7 Albowiem ci, którzy śpią, w nocy śpią, a ci, którzy się upijają, w nocy się upijają.
5:8 My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia.
5:9 Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa,
5:10 Który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, razem z nim żyli.
5:11 Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie.

1 Tesaloniczan 5:1-11
Kategorie
kazania

Kto naprawdę kocha?

„Kto naprawdę kocha?” – Piotr Suchorolski

Kazanie biblijne na podstawie Ewangelii Łukasza 7:36-50 wygłoszone 06 listopada 2022 w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan, w Warszawie przy ul. Zagórnej 10.

7:36 I zaprosił go pewien faryzeusz, aby z nim jadł. Wszedłszy tedy do domu tego faryzeusza, zasiadł do stołu.
7:37 A oto pewna kobieta z tego miasta, grzesznica, dowiedziawszy się, iż zasiada przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowy słoik olejku.
7:38 I stanąwszy z tyłu u jego nóg, zapłakała, i zaczęła łzami zlewać nogi jego i włosami swojej głowy wycierać, a całując jego stopy, namaszczała je olejkiem.
7:39 Ujrzawszy to faryzeusz, który go zaprosił, mówił sam w sobie: Gdyby ten był prorokiem, wiedziałby, kim i jaka jest ta kobieta, która go dotyka, bo to grzesznica.
7:40 Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia. A ten mówi: Powiedz, Nauczycielu!
7:41 Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden był dłużny pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt.
7:42 A gdy oni nie mieli z czego oddać, obydwom darował. Który więc z nich będzie go bardziej miłował?
7:43 A Szymon odpowiadając, rzekł: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. A On mu rzekł: Słusznie osądziłeś.
7:44 I zwróciwszy się do kobiety, powiedział Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twojego domu, a nie dałeś wody dla nóg moich; ona zaś łzami skropiła nogi moje i włosami swoimi wytarła.
7:45 Nie pocałowałeś mnie; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować nóg moich.
7:46 Głowy mojej oliwą nie namaściłeś; ona zaś olejkiem namaściła nogi moje.
7:47 Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje.
7:48 I rzekł do niej: Odpuszczone są grzechy twoje.
7:49 I zaczęli współbiesiadnicy rozważać w sobie: Któż to jest ten, który nawet grzechy odpuszcza?
7:50 I powiedział do kobiety: Wiara twoja zbawiła cię, idź w pokoju.

Ew. Łukasza 7:36-50
Kategorie
kazania

Najcenniejszy cud

„Najcenniejszy cud” – Piotr Suchorolski – 2021-08-15

Kazanie biblijne na podstawie Dziejów Apostolskich 3:1-4:4 wygłoszone 15 sierpnia 2021 w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan, w Warszawie przy ul. Zagórnej 10.

3:1 A Piotr i Jan wstępowali do świątyni w godzinie modlitwy, o dziewiątej.
3:2 I niesiono pewnego męża, chromego od urodzenia, którego sadzano codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby prosił wchodzących do świątyni o jałmużnę;
3:3 Ten, ujrzawszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił o jałmużnę.
3:4 A Piotr wraz z Janem, wpatrzywszy się uważnie w niego rzekł: Spójrz na nas.
3:5 On zaś spojrzał na nich uważnie, spodziewając się, że od nich coś otrzyma.
3:6 I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź!
3:7 I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go; natychmiast też wzmocniły się nogi jego i kostki,
3:8 I zerwawszy się, stanął i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, przechadzając się i podskakując, i chwaląc Boga.
3:9 A cały lud widział go, jak chodził i chwalił Boga;
3:10 Poznali bowiem, że to był ten, który dla jałmużny siadywał przy Bramie Pięknej świątyni; i ogarnęło ich zdumienie i oszołomienie z powodu tego, co mu się przydarzyło.
3:11 A gdy się on trzymał Piotra i Jana, zbiegł się do nich cały lud zdumiony do przysionka, zwanego Salomonowym.
3:12 Ujrzawszy to Piotr, odezwał się do ludu: Mężowie izraelscy, dlaczego się temu dziwicie i dlaczego się nam tak uważnie przypatrujecie, jakbyśmy to własną mocą albo pobożnością sprawili, że on chodzi?
3:13 Bóg Abrahama i Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, którego wy wydaliście i zaparliście się przed Piłatem, który uważał, że należało go wypuścić na wolność;
3:14 Wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, i prosiliście o ułaskawienie wam mordercy.
3:15 I zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych, czego my świadkami jesteśmy.
3:16 Przez wiarę w imię jego wzmocniło jego imię tego, którego widzicie i znacie, wiara zaś przez niego wzbudzona dała mu zupełne zdrowie na oczach was wszystkich.
3:17 A teraz, bracia, wiem, że w nieświadomości działaliście, jak i wasi przełożeni;
3:18 Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że jego Chrystus cierpieć będzie.
3:19 Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze,
3:20 Aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa,
3:21 Którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich.
3:22 Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie.
3:23 I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego proroka, z ludu wytępiony będzie.
3:24 I wszyscy prorocy, począwszy od Samuela, którzy kolejno mówili, zapowiadali te dni.
3:25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami waszymi, gdy mówił do Abrahama: A w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi.
3:26 Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych.

4:1 A gdy oni mówili do ludu, przystąpili do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze,
4:2 Oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie;
4:3 Ujęli ich więc i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia; był już bowiem wieczór.
4:4 Wielu zaś z tych, którzy słyszeli tę mowę, uwierzyło, a liczba mężów wzrosła do około pięciu tysięcy.

Dzieje Apostolskie 3:1-4:4