Kategorie
kazania

Zasady współpracy międzypokoleniowej w Kościele

„Zasady współpracy międzypokoleniowej w Kościele” – Łukasz Węgrzynek – 2024-04-28

Kazanie biblijne, na podstawie Drugiego Listu Piotra 1:1-15 i 3:1-2 oraz Pierwszego Listu do Tymoteusza 4:6-5:2 i Drugiego Listu do Tymoteusza 1:3-8; 3:10-12, wygłoszone 28 kwietnia 2024 roku w Pierwszym Zborze Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Zagórna 10 w Warszawie.

1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa osiągnęli wiarę równie wartościową co i nasza:
1:2 Łaska i pokój niech się wam rozmnożą przez poznanie Boga i Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
1:3 Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę,
1:4 Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.
1:5 I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem,
1:6 Poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością,
1:7 Pobożność braterstwem, braterstwo miłością.
1:8 Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa.
1:9 Kto zaś ich nie ma, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów.
1:10 Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie.
1:11 W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
1:12 Dlatego zamierzam zawsze przypominać wam te sprawy, chociaż o nich wiecie i utwierdzeni jesteście w prawdzie, którą macie.
1:13 Uważam zaś za rzecz słuszną, dopóki jestem w tym ciele, pobudzać was przez przypominanie,
1:14 Wiedząc o tym, iż rychło trzeba mi będzie rozstać się z życiem, jak mi to zresztą Pan nasz, Jezus Chrystus, objawił.
1:15 Dołożę też starań, abyście także po moim odejściu stale to mieli w pamięci.

1 List Piotra 1:1-15

3:1 List ten, umiłowani, jest już drugim listem, który do was piszę, a w nich chcę przez przypominanie utrzymać w czujności prawe umysły wasze,
3:2 Abyście pamiętali na słowa, jakie poprzednio wypowiedzieli święci prorocy, i na przykazanie Pana i Zbawiciela, podane przez apostołów waszych.

1 List Piotra 3:1-2

4:6 Gdy tego będziesz braci nauczał, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, wykarmionym na słowach wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.
4:7 A pospolitych i babskich baśni unikaj, ćwicz się natomiast w pobożności.
4:8 Albowiem ćwiczenie cielesne przynosi niewielki pożytek, pobożność natomiast do wszystkiego jest przydatna, ponieważ ma obietnicę żywota teraźniejszego i przyszłego.
4:9 Prawdziwa to mowa i warta chętnego przyjęcia;
4:10 Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.
4:11 To głoś i tego nauczaj.
4:12 Niechaj cię nikt nie lekceważy z powodu młodego wieku; ale bądź dla wierzących wzorem w postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości.
4:13 Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki.
4:14 Nie zaniedbuj daru łaski, który masz, a który został ci udzielony na podstawie prorockiego orzeczenia przez włożenie rąk starszych.
4:15 O to się troszcz, w tym trwaj, żeby postępy twoje były widoczne dla wszystkich.
4:16 Pilnuj siebie samego i nauki, trwaj w tym, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.

5:1 Starszego mężczyzny nie strofuj, lecz upominaj go jak ojca, młodszych jak braci,
5:2 Starsze kobiety jak matki, młodsze jak siostry, z wszelką powściągliwością.

1List do Tymoteusza 4:6-5:2

1:3 Dziękuję Bogu, któremu z czystym sumieniem służę, tak jak przodkowie moi, gdy nieustannie ciebie wspominam w modlitwach moich, we dnie i w nocy;
1:4 Pomny na łzy twoje, pragnę cię ujrzeć, abym doznał pełnej radości;
1:5 Przywodzę sobie na pamięć nieobłudną wiarę twoją, która była zadomowiona w babce twojej Loidzie i w matce twojej Eunice, a pewien jestem, że i w tobie żyje.
1:6 Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich.
1:7 Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.
1:8 Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga,

2List do Tymoteusza 1:3-8

3:10 Lecz ty poszedłeś za moją nauką, za moim sposobem życia, za moimi dążnościami, za moją wiarą, wyrozumiałością, miłością, cierpliwością,
3:11 Za moimi prześladowaniami, cierpieniami, które mnie spotkały w Antiochii, w Ikonium, w Listrze. Jakież to prześladowania zniosłem, a z wszystkich wyrwał mnie Pan!
3:12 Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą.

2List do Tymoteusza 3:10-12

Kategorie
kazania

Ostrzeżenie Abdiasza

„Ostrzeżenie Abdiasza” – Piotr Suchorolski – 2024-04-21

Kazanie biblijne, na podstawie Księgi Abdiasza, wygłoszone 21 kwietnia 2024 roku w Pierwszym Zborze Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Zagórna 10 w Warszawie.

1:1 Widzenie Abdiasza. Tak mówi Wszechmogący Pan o Edomie: Słyszeliśmy wieść od Pana i wysłano gońca do narodów: Wstańcie! Ruszmy przeciwko niemu! Do boju!
1:2 Oto uczyniłem cię małym wśród narodów, wzgardzony jesteś bardzo wśród ludzi.
1:3 Pycha twojego serca zwiodła cię, który mieszkasz w rozpadlinach skalnych, swoją siedzibę umieściłeś wysoko, myśląc w swoim sercu: Kto mnie sprowadzi na ziemię?
1:4 Choćbyś wzbił się wysoko jak orzeł, choćbyś założył swoje gniazdo wśród gwiazd, sprowadzę cię stamtąd – mówi Pan.
1:5 Gdy złodzieje wtargną do ciebie albo nocni rabusie – jakże będziesz splądrowany! Czy nie będą kradli do woli? Gdy zbieracze winogron przyjdą do ciebie, czy pozostawią choć jedno grono?
1:6 Jakże ogołocony jest Ezaw, przetrząśnięte są jego skarby ukryte.
1:7 Aż do granicy cię ścigali wszyscy twoi sprzymierzeńcy, zawiedli cię i wzięli nad tobą górę twoi przyjaciele; ci, którzy jedli twój chleb, zastawią na ciebie sidła.
1:8 Zaiste, w owym dniu – mówi Pan – wytępię mędrców z Edomu i roztropnych z góry Ezawa; nie ma u niego roztropności.
1:9 Wtedy będą przerażeni twoi bohaterowie, Temanie, wszyscy mężczyźni będą wytępieni z gór Ezawa mieczem.
1:10 Z powodu zbrodni na twoim bracie Jakubie, okryje cię hańba i będziesz wytępiony na zawsze.
1:11 Wówczas gdy stałeś na uboczu, kiedy to wrogowie brali do niewoli jego wojsko, a cudzoziemcy wkraczali do jego bram i rzucali losy o Jeruzalem, także ty byłeś jednym z nich.
1:12 Nie paś oczu widokiem swojego brata w dniu jego nieszczęścia! Nie ciesz się z powodu synów Judy w dniu ich zagłady i nie mów zuchwale w dniu niedoli!
1:13 Nie wkraczaj do bramy mojego ludu w dniu jego klęski; nie paś i ty oczu widokiem jego nieszczęścia w dniu jego klęski! I nie wyciągaj ręki po jego mienie w dniu jego klęski!
1:14 Nie stój na rozstaju dróg, aby zabijać jego uchodźców! I nie wydawaj jego zbiegów w dniu niedoli!
1:15 Gdyż bliski jest dzień Pana na wszystkie narody. Jak postępowałeś, tak postąpią z tobą. Odpłata za twoje postępki spadnie na twoją głowę.
1:16 Bo jak piliście na mojej świętej górze, tak pić będą stale wszystkie narody; pić będą i chłeptać, i będzie z nimi tak, jak gdyby ich nigdy nie było.
1:17 Lecz na górze Syjon będzie wybawienie, jest ona przecież święta, i dom Jakuba przejmie w posiadanie tych, którzy go posiadłości pozbawili.
1:18 A dom Jakuba stanie się ogniem, dom Józefa płomieniem, dom zaś Ezawa słomą; podpalą go i strawią; i z domu Ezawa nikt nie ocaleje – bo tak rzekł Pan.
1:19 I posiądą Negeb, kraj górzysty Ezawa, i Szefelę, kraj Filistyńczyków. Posiądą też kraj Efraima i kraj Samarii, a Beniamin zajmie Gilead.
1:20 Pierwsi wygnańcy, z synów Izraela, ci w Chelach, posiądą kraj Kananejczyków aż do Sarepty, a wygnańcy z Jeruzalemu, którzy są w Sefaradzie, posiądą miasta Negebu.
1:21 Potem ocaleni na górze Syjon wyruszą, aby sądzić górzysty kraj Ezawa; lecz panowanie będzie należało do Pana.

Księga Abdiasza 1:1-21
Kategorie
książki

Skarby śniegu

„Skarby śniegu” – Patricia St. John

Wydawać by się mogło, że wiosenne kwiaty nie pasują do okładki książki „Skarby śniegu”. Nic bardziej mylnego. Mimo, że przez sporą część powieści towarzyszyć nam będą szwajcarskie, górskie śniegi, to przekaz książki kojarzy mi się z zapachem wiosny, niecierpliwie oczekiwanym po długiej, mroźnej zimie; ze słońcem, które w końcu przebiło się przez ciemne chmury; z życiem, które rodzi się po okresie stagnacji…

W wigilię Bożego Narodzenia mama siedmioletniej Anette umiera pozostawiając mężowi i córce nowonarodzonego synka. Przy pomocy babci dziewczynka opiekuje się braciszkiem i domem, nie zaniedbując nawet obowiązków szkolnych. Żyją szczęśliwie, mały Dani sprawia wszystkim wiele radości, aż do dnia gdy zdarza się wypadek…

Lucien często narzeka, że ma o wiele więcej obowiązków niż jego koledzy. Pozbawiony ojca, chłopiec musi dużo pomagać mamie i siostrze w gospodarce. Swoje rozgoryczenie często przejawia w relacjach z innymi, a to sprawia, że nie jest szczególnie lubiany. Wypadek w górach jeszcze bardziej pogarsza sytuację – wszyscy mieszkańcy wioski odwracają się od Luciena. Wszyscy oprócz dziwnego starca, który z nieznanych nikomu powodów mieszka sam w chatce w lesie.

„Skarby śniegu” to wspaniała powieść o przebaczeniu. Autorka w doskonały sposób rysuje postacie bohaterów, którym możemy towarzyszyć odczuwając wszystkie ich emocje. Pokazuje jak bardzo nienawiść do kogoś potrafi zatruć nawet najpiękniejsze chwile, które powinny być pełne radości. Anette od dawna znała Pismo Święte, które wiernie czytała jej babcia. Jednak nienawiść wypełniająca jej serce nie pozwalała jej modlić się i myśleć o Panu Bogu. Dopiero gdy zrozumiała, że sama potrzebuje przebaczenia  – była w stanie przebaczyć. Życie Luciena było wypełnione strachem dopóki nie dowiedział się ,że „doskonała miłość usuwa strach”…

Książkę Patricii St. John czytałam pierwszy raz jako dziesięcioletnia dziewczynka. Po przeczytaniu książki uklękłam i pomodliłam się. Nie był to moment mojego nawrócenia. Ale to był pierwszy moment w moim życiu kiedy poczułam, że pragnę Jezusa. Możliwe, że ta książka miała wpływ na moje późniejsze decyzje. Czytając „Skarby śniegu” jako dorosła kobieta widzę w nich wiele perełek, których nie widziałam jako dziecko. Drodzy czytelnicy, przygotujcie sobie do tej książki paczkę chusteczek.

Ania Z.

PS. Książkę można kupić w naszej zborowej księgarni lub wypożyczyć w naszej bibliotece.