Autor: BG

Dzień 3 – wtorek, 12 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: WŁĄCZ SIĘ!

Fragment Biblii: „Dziękuję Bogu mojemu za każdym razem, ilekroć was wspominam, zawsze w każdej modlitwie mojej za wszystkich was z radością się modląc, za społeczność waszą w ewangelii od pierwszego dnia aż dotąd, mając tę pewność, że ten który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa” (Flp 1,3-6).
List do Filipian powstał w bardzo niesprzyjających warunkach. Pisany był w więzieniu lub jeśli pisany był w czasie uwięzienia rzymskiego, które opisuje Łukasz w 28 rozdziale Dziejów Apostolskich, to powstawał w warunkach aresztu domowego. Apostoł miał za sobą bolesne doświadczenia z Jerozolimy, dwuletnie więzienie w Cezarei, rozbicie statku i areszt domowy w Rzymie. Mógł stać się już zgorzkniałym starcem, narzekającym na okoliczności życia, które nie potoczyło się według jego marzeń. Nic z tych rzeczy. Pisze list, życząc odbiorcom Bożej łaski i pokoju /w. 2/, czego, na co wskazuje klimat listu, sam doświadczał. Mówi o swojej modlitwie, a więc sam się modlił, i to modlił się o wierzących,
którym zwiastował Ewangelię, a którzy robili postępy w wierze. Ile razy ich wspominał, zawsze się o nich modlił: „zawsze, w każdej modlitwie, za wszystkich z radością” /w. 3 i 4/.
Czytając cały list, zauważymy, że nie wszystko w Filipii działo się tak, jakby apostoł Paweł sobie życzył, ale jego nadzieja odnośnie do przyszłości Kościoła w Filipii była w Bogu. Paweł miał pewność, że Bóg, który rozpoczął w nich dobre dzieło, doprowadzi je do końca /w. 6/. Filipianie żywili głęboką wdzięczność względem Pawła i okazywali mu miłość na
wiele sposobów, również wspierając jego służbę misyjną, między innymi w Tesalonikach, ale i wtedy, gdy był uwięziony. W dalszej części listu Paweł zachęca ich do przyjęcia postawy Pana Jezusa. Napisał im: „Takiego bądźcie wobec siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie” /Flp 2,5/. Służbę duszpasterską przez dłuższy czas pełnił wśród nich Łukasz, co wynika z treści Dziejów Apostolskich. Po pewnym czasie odpowiedzialność za
życie młodej wspólnoty chrześcijańskiej przejęli biskupi i diakoni /w. 1/. Wydaje się, że ta zmiana sytuacji wywołała pewne napięcia wśród wierzących i apostoł zachęcał ich do przyjęcia wobec siebie pokornej postawy /2,4/.
Rok 2020 to rok walki z pandemią koronawirusa. Rządy na całym świecie podejmują działania, aby, na ile się da, opanować sytuację. O ile rządy bogatszych krajów lepiej czy gorzej radzą sobie z pokonywaniem skutków pandemii, to w krajach biednych los ubogich jest dramatyczny. Ludzie nie umierają tylko z powodu koronawirusa, ale wszechobecnego głodu i korupcji. Również rząd polski podejmuje działania, które mają zapobiec skutkom pandemii, załamaniu się systemu opieki zdrowotnej i gospodarki. Decyzje podejmowane przez rząd bardzo ograniczają także działalność naszych Zborów. Chorują i umierają także członkowie naszych zborów. W niektórych Zborach przez śmierć powstają wyrwy, które nie będzie łatwo załatać. Tak np. w Zborze w Mikołowie zmarł przełożony Zboru br. Piotr
Malaka. To dla tego niedużego Zboru wielka strata i wyzwanie wobec nas wszystkich, aby modlić się o ten Zbór, ale też o inne Zbory, które znalazły się w trudnej sytuacji, nie mogąc się zgromadzać na nabożeństwa.

Nasza modlitwa
Chciejmy poczuć się wezwani do intensywnej modlitwy, jak modlił się apostoł Paweł:
• W której nie zabraknie radosnego dziękowania Bogu za Jego dobroć wobec nas i chwalenia Go za to, jaki On JEST.
• Dziękujmy Bogu za naszych przełożonych, starszych, diakonów i wszystkich, którzy angażują się w służbę kościelną.
• Dziękujmy za władze naszego kraju i módlmy się o mądrość dla działań polskiego rządu.
• Prośmy o nowe powołania do służby duszpasterskiej w Zborze, do pracy wśród dzieci, młodzieży, kobiet, mężczyzn…
• Módlmy się powołania do służby ewangelizacyjnej i misyjnej.

Sprawy dotyczące naszych zborów
Módlmy się o Zbory w: II Zbór w Bydgoszczy, Żninie, Turku, Jastrzębiu Zdroju i o Szkołę Misyjną w Jastrzębiu – Ruptawie oraz o prezbiterów seniorów a także o Misję Namiotową, Koordynatora Pracy Młodzieżowej, Misja „Nadzieja dla Wszystkich”.
Módlmy się o nasz Zbór ………………………………………………………………………
………………………………………………………………………

Dzień 2 – poniedziałek, 11 stycznia 2021
Temat na dzisiaj: ŻYJ!

Fragment Biblii: Ewangelia Łukasza 10,30-37.
Dlaczego Bóg postanowił, że w Ewangelii znajdzie się historia o tak zwanym Dobrym Samarytaninie, a Łukasz ją zapisał? Dlaczego ludzie występujący w tej historii postępują tak, jak to zostało przedstawione?
W historii tej zauważamy trzy style życia. Każdy z nich jest oparty na jakiejś filozofii lub teologii. Każdy człowiek występujący w przytoczonej przez Pana Jezusa historii kierował się pewnymi zasadami, a zasady te były wyrazem określonej doktryny.
Doktryna 1: Ja jestem bogiem dla siebie!
Doktrynę tę dobrze opanowali zbójcy. Polega ona na tym, że człowiek sam decyduje o życiu swoim, jak i życiu innych. Nie interesuje go prawdziwy Bóg. Tworzy własne prawo, prawo pięści. Bardziej interesuje się tym, co może posiadać, niż tym, kim może być i do kogo może należeć. Bliźni dla takiego człowieka jest sposobnością do powiększenia stanu posiadania i to
za wszelką cenę, nawet za cenę śmierci.
Doktryna „Ja jestem bogiem dla siebie” ukształtowała filozofię zbójców, którą można wyrazić słowami: „Co twoje, to moje”. Filozofia ta prowadziła ich do mordowania ludzi. Zbójcy szerzyli śmierć. „Człowiek… wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali, poranili i odeszli, zostawiając go na wpół umarłego” (Łk 10,30b).
Doktryna 2: Religia jest moim bogiem!
Wyznawcami takiej doktryny byli kapłan i lewita. Bóg dał im okazję do udzielenia pomocy człowiekowi w potrzebie. Prawdą jest, że nie można ich było obarczyć odpowiedzialnością za napad. Żaden prokurator nie byłby w stanie ich oskarżyć. Tak bardzo byli zachwyceni swoją religią, że ominęli umierającego człowieka. Świątynia była dla nich ważniejsza niż człowiek.
Doktryna „Religia jest moim bogiem” ukształtowała filozofię kapłana i lewity, którą można wyrazić słowami: „Co moje, to moje”. Filozofia ta sparaliżowała ich do tego stopnia, że nie byli w stanie pomóc człowiekowi. „Kapłan […] przeszedł mimo […] Lewita […] zobaczył go, przeszedł mimo” (Łk 10,31-31).
Doktryna 3: Bóg jest moim Bogiem!
Wyznawcą takiej doktryny był Samarytanin. Nie potrafił ominąć człowieka w potrzebie. Zatrzymał się i poświęcił wszystko, co akurat było potrzebne. Niczego nie żałował!
Doktryna „Bóg jest moim Bogiem” nie pozwoliła mu przejść mimo. Dzięki niemu umierający człowiek otrzymał szansę. Jego postawę można wyrazić słowami: „Co moje, to twoje!”. „Samarytanin […] podjechał do niego i ujrzawszy, ulitował się nad nim” (Łk 10,33).
Pan Jezus nie pozwolił nam umrzeć! Niebo jest Jego. Przyszedł z nieba, aby nam niebo zaoferować. On przede wszystkim wyznawał doktrynę „Co moje, to twoje!”. On chce, abyśmy swoje życie według takiej doktryny układali!
Pan Jezus powiedział: „Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (J 10,10).
Życie z Panem Jezusem jest życiem, jakiego dla nas pragnie Bóg. On przeznaczył nas do takiego życia, dlatego właśnie Pan Jezus powiedział, aby „obfitowały”. Nasz Pan także powiedział: „Ja daję im [tym, którzy za mną idą] życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki” (J 10,28 EIB).
Mamy tu trzy ważne prawdy wyrażone przez Pana Jezusa! Czy masz taką potrójną pewność?
Po pierwsze, On mówi: „Ja daję im życie wieczne!”.
Po drugie: „Nie zginą na wieki!”.
Po trzecie: „Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki!”.
Czegoż można chcieć więcej? Chrześcijanin to człowiek, który odkrył, że te trzy rzeczy są prawdą i jest o tym przekonany. Biblia mówi: „Kto ma Syna, ma to życie” (1 J 5,12).

Nasza modlitwa
• Dziękujemy Bogu za to, że Pan Jezus przyszedł z nieba, aby umrzeć za nas i darować nam życie, i to życie wieczne.
• Dziękujemy Bogu, że byli tacy ludzie, którzy zwiastowali nam Ewangelię.
• Módlmy się o ludzi wokół nas pogrążonych w grzechu, abyśmy mieli odwagę wprowadzać ich na drogę życia.
• Módlmy się, abyśmy, podobnie jak Pan Jezus, byli dostępni dla tych, którzy mają pytania.
• Módlmy się, abyśmy mieli oczy otwarte i zauważali tych, których inni ignorują.

Nasza reakcja
Dziękując Bogu za życie wieczne w Jezusie Chrystusie, pragniemy swojemu otoczeniu pokazać zasadę: „Co moje, to twoje!”.

Sprawy dotyczące naszych zborów
Dzisiaj modlimy się o zbory w Inowrocławiu, Żywcu, Łobzie, Lublinie, I Zbór w Łodzi, a także o nasze ośrodki rekolekcyjne w Oćwiece, Kunowie, Teodorowie oraz o wydawnictwo „Głos Ewangeliczny” i Fundację „Głos Ewangelii”.
Modlimy się o nasz zbór:
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………