Niedawno trafiła w moje ręce bardzo ciekawa książka (a właściwie krótka broszurka) o wiele mówiącym tytule: „Koronawirus i Chrystus” Johna Pipera.
Książka dzieli się na 2 części. Pierwsza mówi o suwerenności Boga zarówno nad dobrymi jak i złymi rzeczami (nie tylko koronawirusem). Część ludzi bojąc się o „wizerunek” Boga próbuje Bożą suwerenność definiować w taki sposób, żeby była ona jak najbardziej ograniczona. Jednak autor wyjaśniając te sprawy stawia tezę, że „pozbawiając” Boga suwerenności w sprawach cierpienia, pozbawimy Go również suwerenności, która jest w stanie obrócić zło w dobro. Czy moglibyśmy mieć jakąkolwiek nadzieję na wypełnienie Bożych obietnic, gdyby Bóg nie panował nad otaczającą nas rzeczywistością? Można też zadać pytanie, które stawia autor: „czyż nie jest dobrze wiedzieć, że szatan, choroba, sabotaż, przeznaczenie albo przypadek nie mają ostatniego słowa w naszym życiu?”