Tag: Księga Rodzaju

Kategorie
kazania

Jestem odpowiedzialny za swoje wybory

„Jestem odpowiedzialny za swoje wybory” – Henryk Dedo – 2024-10-20

Kazanie biblijne na podstawie 1 Księgi Mojżeszowej 6, wygłoszone 20 października 2024 roku, w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan, Pierwszy Zbór w Warszawie.

6:1
A kiedy ludzie zaczęli rozmnażać się na ziemi i rodziły im się córki,
6:2
Ujrzeli synowie boży, że córki ludzkie były piękne. Wzięli więc sobie za żony te wszystkie, które sobie upatrzyli.
6:3
I rzekł Pan: Nie będzie przebywał duch mój w człowieku na zawsze, gdyż jest on tylko ciałem. Będzie więc życie jego trwać sto dwadzieścia lat.
6:4
A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi, których im one rodziły. To są mocarze, którzy z dawien dawna byli sławni.
6:5
A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe,
6:6
Żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim.
6:7
I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem.
6:8
Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pana.
6:9
Oto dzieje rodu Noego: Noe był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem.
6:10
I zrodził Noe trzech synów: Sema, Chama i Jafeta.
6:11
Ale ziemia była skażona w oczach Boga i pełna nieprawości.
6:12
I spojrzał Bóg na ziemię, a oto była skażona, gdyż wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi.
6:13
Rzekł tedy Bóg do Noego: Położę kres wszelkiemu ciału, bo przez nie ziemia pełna jest nieprawości; zniszczę je wraz z ziemią.
6:14
Zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego. Zrób komory w arce, i powlecz ją wewnątrz i zewnątrz smołą.
6:15
A zrobisz ją tak: Długość arki niech wynosi trzysta łokci, szerokość jej pięćdziesiąt łokci, a wysokość jej trzydzieści łokci.
6:16
Zrobisz w arce okno i zakończysz je na łokieć od góry. Z boku arki umieścisz drzwi. Uczynisz w niej dolne, wyższe i najwyższe komory.
6:17
Bo oto Ja sprowadzę potop na ziemię, aby zniszczyć pod niebiem wszelkie ciało, w którym jest dech życia. Wszystko, co jest na ziemi, zginie.
6:18
Ale z tobą ustanowię przymierze moje i wejdziesz do arki ty i synowie twoi, i żona twoja, i żony synów twoich z tobą.
6:19
Z wszelkich istot żyjących, z wszelkiego ciała wprowadzisz do arki po parze z każdego, aby z tobą zostały przy życiu. Niech to będzie samiec i samica.
6:20
Z ptactwa według rodzajów jego i z bydła według rodzajów jego, i z wszelkiego płazu ziemnego według rodzajów jego, po parze z każdego z nich wejdą do ciebie, aby zostały przy życiu.
6:21
Ty zaś weź z sobą wszelką żywność, którą się jada, i zgromadź u siebie, aby była na pokarm dla ciebie i dla nich.
6:22
I uczynił Noe wszystko tak, jak mu rozkazał Bóg; tak uczynił.

Księga Rodzaju 6:1-22
Kategorie
kazania

Kim jest człowiek?

„Kim jest człowiek?” – Henryk Dedo – 2024-08-18

Kazanie biblijne, na podstawie Pierwszej Księgi Mojżeszowej 3 i 4, wygłoszonej 18 sierpnia 2024 roku, w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan Pierwszy Zbór w Warszawie.

3:1
A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?
3:2
A kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew ogrodu,
3:3
Tylko o owocu drzewa, które jest w środku ogrodu, rzekł Bóg: Nie wolno wam z niego jeść ani się go dotykać, abyście nie umarli.
3:4
Na to rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie umrzecie,
3:5
Lecz Bóg wie, że gdy tylko zjecie z niego, otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg, znający dobro i zło.
3:6
A gdy kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia i że były miłe dla oczu, i godne pożądania dla zdobycia mądrości, zerwała z niego owoc i jadła. Dała też mężowi swemu, który był z nią, i on też jadł.
3:7
Wtedy otworzyły się oczy im obojgu i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski.
3:8
A gdy usłyszeli szelest Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w powiewie dziennym, skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.
3:9
Lecz Pan Bóg zawołał na Adama i rzekł do niego: Gdzie jesteś?
3:10
A on odpowiedział: Usłyszałem szelest twój w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, dlatego skryłem się.
3:11
Wtedy rzekł Bóg: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść?
3:12
Na to rzekł Adam: Kobieta, którą mi dałeś, aby była ze mną, dała mi z tego drzewa i jadłem.
3:13
Wtedy rzekł Pan Bóg do kobiety: Dlaczego to uczyniłaś? I odpowiedziała kobieta: Wąż mnie zwiódł i jadłam.
3:14
Wtedy rzekł Pan Bóg do węża: Ponieważ to uczyniłeś, będziesz przeklęty wśród wszelkiego bydła i wszelkiego dzikiego zwierza. Na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni życia swego!
3:15
I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.
3:16
Do kobiety zaś rzekł: Pomnożę dolegliwości brzemienności twojej, w bólach będziesz rodziła dzieci, mimo to ku mężowi twemu pociągać cię będą pragnienia twoje, on zaś będzie panował nad tobą.
3:17
A do Adama rzekł: Ponieważ usłuchałeś głosu żony swojej i jadłeś z drzewa, z którego ci zabroniłem, mówiąc: Nie wolno ci jeść z niego, przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego!
3:18
Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym.
3:19
W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz.
3:20
I nazwał Adam żonę swoją Ewa, gdyż ona była matką wszystkich żyjących.
3:21
I uczynił Pan Bóg Adamowi i jego żonie odzienie ze skór, i przyodział ich.
3:22
I rzekł Pan Bóg: Oto człowiek stał się taki jak my: zna dobro i zło. Byleby tylko nie wyciągnął teraz ręki swej i nie zerwał owocu także z drzewa życia, i nie zjadł, a potem żył na wieki!
3:23
Odprawił go więc Pan Bóg z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty.
3:24
I tak wygnał człowieka, a na wschód od ogrodu Eden umieścił cheruby i płomienisty miecz wirujący, aby strzegły drogi do drzewa życia.

1 Księga Mojżeszowa 3
Kategorie
kazania

Nowe imię przy Betlejemskiej drodze

„Nowe imię przy Betlejemskiej drodze” – Bartosz Sokół – 2024-05-12

Kazanie biblijne, na podstawie Pierwszej Księgi Mojżeszowej 35:9-20, wygłoszone 12 maja 2024 roku w Kościele Ewangelicznych Chrześcijan Pierwszy Zbór w Warszawie przy ul. Zagórna 10.

35:9 I znów ukazał się Bóg Jakubowi, gdy wracał z Paddan-Aram, i błogosławił mu.
35:10 I rzekł do niego Bóg: Imię twoje jest Jakub; lecz odtąd nie będziesz się nazywał Jakub, ale imię twoje będzie Izrael. I nazwał go imieniem Izrael.
35:11 Potem rzekł do niego Bóg: Jam jest Bóg Wszechmogący! Rozradzaj się i rozmnażaj się. Od ciebie pochodzić będzie naród, a nawet mnóstwo narodów, i królowie wywodzić się będą od ciebie.
35:12 A ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, dam tobie, i potomstwu twemu po tobie dam tę ziemię.
35:13 I odszedł Bóg od niego w górę z miejsca, gdzie z nim rozmawiał.
35:14 Jakub zaś postawił pomnik na tym miejscu, gdzie Bóg z nim rozmawiał, pomnik kamienny, i wylał nań ofiarę z płynów, i polał go oliwą.
35:15 Miejsce, gdzie Bóg z nim rozmawiał, nazwał Jakub Betel.
35:16 Potem wyruszyli z Betelu i gdy mieli jeszcze kawałek drogi do Efraty, Rachela poczęła rodzić, a miała ciężki poród.
35:17 A gdy ciężko rodziła, rzekła do niej położna: Nie bój się, bo i tym razem masz syna.
35:18 A gdy uchodziła z niej dusza, bo umierała, nazwała go: Ben-Oni, lecz ojciec nazwał go Beniamin.
35:19 I umarła Rachela, i została pochowana przy drodze do Efraty, czyli do Betlejemu.
35:20 A Jakub postawił na jej grobie pomnik. Pomnik ten jest na grobie Racheli po dziś dzień.

1 Księga Mojżeszowa 35:9-20