Miesiąc: marzec 2024

Jeśli prosić będziecie

Autor wpisu Autor: BG
Data wpisu 2024-03-23

“Jeśli prosić będziecie” – Oswald Chambers

“Jeśli prosić będziecie” to zbiór kazań wygłoszonych przez Oswalda Chambersa w Bible Training Collage w Londynie oraz do żołnierzy Brytyjskiej Wspólnoty Narodów stacjonujących w Egipcie podczas I wojny światowej. 20 lat po śmierci Oswalda, jego żona postanowiła wydać książkę, do której wybrała taki właśnie zestaw kazań dotyczących modlitwy. Część z nich została uzupełniona krótkimi modlitwami pochodzącymi z osobistego dziennika modlitwy jej męża.

Każdy rozdział to jedno kazanie nt modlitwy. Jednak za każdym razem Chambers pochyla się nad innym zagadnieniem jej dotyczącym. Mówi o potrzebie prostoty modlitwy i ciągłym trwaniu w niej; jak podchodzić do modlitwy wstawienniczej i jak słuchać odpowiedzi Boga. Jak nie dać się zmanipulować światu zgadzając się na szarość postępowania, zamiast pilnować tego co jest białe, a co czarne. Jak czuwać na modlitwie codziennie i nieustannie zamiast wmawiać sobie, że np. sporadyczne nocne czuwanie modlitewne jest lepsze… Jak zachwycać się sposobami w jaki Bóg odpowiada na nasze modlitwy… A wszystko w oparciu o konkretne wersety Pisma Świętego.

I wiecie co? Aż trudno uwierzyć, że autor tych kazań nie żyje już ponad 100 lat. Jego nauczania są cały czas aktualne i bardzo pożyteczne.

Przeczytałam i polecam.
Brygida

PS. Przypominamy, że księgarnia i biblioteczka zborowa są otwarte zawsze po nabożeństwie przez ok. pół godziny.
PPS. Asortyment księgarni wzbogacił się o t-shirty z chrześcijańskim słowem – zapraszamy do nabywania dla siebie lub na prezent.

Tagi Fundacja Ewangeliczna, kazania, modlitwa, Oswald Chambers

kazania

Jak łatwo jest odejść od Boga

Autor wpisu Autor: BG
Data wpisu 2024-03-17

„Jak łatwo jest odejść od Boga” – Sylwester Torbiczuk – 2024-03-17

Kazanie biblijne, na podstawie Drugiej Księgi Królewskiej 20, wygłoszone 17 marca 2024 roku w Pierwszym Zborze Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Zagórna 10 w Warszawie.

20:1 W owych dniach Hiskiasz śmiertelnie zachorował. Wtedy przybył do niego prorok Izajasz, syn Amosa, i rzekł do niego: Tak mówi Pan: Uporządkuj swój dom, gdyż umrzesz, a nie będziesz żył.
20:2 Wtedy Hiskiasz obrócił się swoją twarzą do ściany i modlił się do Pana tymi słowy:
20:3 Ach, Panie! Wspomnij, proszę, że postępowałem wobec ciebie wiernie i szczerze i czyniłem to, co dobre w twoich oczach. Następnie Hiskiasz wybuchnął wielkim płaczem.
20:4 A zanim jeszcze Izajasz wyszedł ze środkowego podwórca, doszło go słowo Pana następującej treści:
20:5 Wróć się i powiedz Hiskiaszowi, księciu mojego ludu, tak: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twojego praojca: Słyszałem twoją modlitwę, widziałem twoje łzy. Otóż, uleczę cię, trzeciego dnia wstąpisz do świątyni Pana.
20:6 Dodam też do twojego życia piętnaście lat i wyrwę ciebie i to miasto z mocy ręki króla asyryjskiego, i osłonię to miasto przez wzgląd na ciebie i przez wzgląd na Dawida, mego sługę.
20:7 Następnie Izajasz polecił: Przynieście placek z fig. A gdy przyniesiecie i położycie go na wrzód, zagoi się.
20:8 Hiskiasz zaś zapytał Izajasza: Jaki jest znak tego, że Pan mnie uleczy i ja wstąpię trzeciego dnia do świątyni Pana?
20:9 A Izajasz odpowiedział: Taki będzie dla ciebie znak od Pana, że spełni Pan słowo, które wypowiedział: Czy cień ma posunąć się o dziesięć stopni, czy ma się cofnąć o dziesięć stopni?
20:10 Hiskiasz odpowiedział: To łatwe dla cienia posunąć się o dziesięć stopni; nie, niech raczej cień cofnie się wstecz o dziesięć stopni.
20:11 Zawołał tedy prorok Izajasz do Pana i ten sprawił, że cień cofnął się o dziesięć stopni wstecz na schodach Achaza, z których już zeszedł.
20:12 W tym czasie wysłał Merodach Baladan, syn Baladana, król babiloński, do Hiskiasza list wraz z upominkiem, ponieważ słyszał, że Hiskiasz chorował.
20:13 Hiskiasz wysłuchał posłów i pokazał im cały swój skarbiec, srebro i złoto, i wonności, i drogocenne olejki, i zbrojownie, w ogóle wszystko, co znajdowało się w jego skarbcach; nie było takiej rzeczy, której by Hiskiasz nie pokazał w swoim domu i w całym swoim władztwie.
20:14 Wtedy przyszedł prorok Izajasz do króla Hiskiasza i zapytał go: Co powiedzieli ci mężowie i skąd przyszli do ciebie? A Hiskiasz odpowiedział: Przyszli z dalekiej ziemi, z Babilonu.
20:15 Pytał tedy dalej: A co widzieli w twoim domu? Hiskiasz odpowiedział: Wszystko, co jest w moim domu, widzieli; nie było takiej rzeczy, której bym im nie pokazał w moich skarbcach.
20:16 Wtedy Izajasz rzekł do Hiskiasza: Słuchaj słowa Pana!
20:17 Oto idą dni, że wszystko, co jest w twoim domu, i wszystko, co nagromadzili twoi ojcowie do dnia dzisiejszego, zostanie zabrane do Babilonu, a tu nic nie pozostanie, mówi Pan.
20:18 A z twoich wnuków, którzy od ciebie będą pochodzić, z ciebie zrodzonych, wybiorą niektórych, aby zostali podkomorzymi w pałacu króla babilońskiego.
20:19 Wtedy Hiskiasz rzekł do Izajasza: Dobre jest słowo Pana, które wypowiedziałeś. Pomyślał bowiem: Czemu nie, wszak za moich dni będzie panował pokój i bezpieczeństwo.
20:20 Pozostałe zaś sprawy Hiskiasza i cała jego potęga, i to, że zbudował zbiornik na wodę i wodociąg i że doprowadził wodę do miasta, zapisane jest w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
20:21 I spoczął Hiskiasz ze swoimi ojcami, a władzę królewską po nim objął Manasses, jego syn.
II Księga Królewska 20

Tagi Hiskiasz, II Księga Królewska, Sylwester Torbiczuk

książki

William Carey – Muszę jechać

Autor wpisu Autor: BG
Data wpisu 2024-03-16

„William Carey – Muszę jechać” – Janet&Geoff Benge

„Nie boję się porażek, boję się odnieść sukces w czymś co nie ma znaczenia” – kilka lat temu przeczytałam te słowa, które bardzo mi się spodobały i które stały się w pewnym sensie moim życiowym mottem. Jedyne co wiedziałam to to, że wypowiedział je brytyjski misjonarz William Carey. Dopiero niedawno przeczytana książka autorstwa Janet i Geoffa Benge z serii „Chrześcijańscy bohaterowie dawniej i dziś” pozwoliła mi poznać bliżej tego człowieka, do czego również zachęcam i Was.

Czy wiedzieliście, że William Carey był jednym z pierwszych brytyjskich misjonarzy? Bardzo zaskoczyła mnie informacja o tym, że jeszcze pod koniec XVIII wieku Wielka Brytania nie wysyłała misjonarzy do odległych zakątków świata. Wszechobecne było przeświadczenie, że wielki nakaz misyjny Pana Jezusa skierowany był wyłącznie do pierwszych uczniów.

Już od najmłodszych lat William był wyjątkową osobą. Jako biedny syn tkacza sam nauczył się łaciny i greki (jego zdolności językowe bardzo przydały się w Indiach przy tłumaczeniu Biblii na tamtejsze języki). Szkolił się na szewca, Pan Bóg tak jednak pokierował jego drogą, że został pastorem. Sprawa pogan w odległych krajach nie dawała mu spokoju. Studiując Biblię miał przekonanie, że Pan Bóg chce by każdy usłyszał Dobrą Nowinę. Ale jak przekonać do tego kościoły w Anglii?

Wyjazd Williama do Indii wzbudził we mnie pewne emocje. Czy dobrze zrobił, że planował zostawić żonę i małe dzieci? A gdy udało mu się ją namówić do wyjazdu – czy dobrze zrobił, że ich zabrał w podróż do nieznanego, odległego kraju przez burzliwe wody oceanu? Książka trzyma w napięciu i nie pozwala się nudzić. A podróż to dopiero początek – wielkie wyzwania czekały na nich w Indiach. Jakie? Zachęcam – przeczytajcie sami. Warto budować się świadectwami ludzi, którzy nie bali się poświęcić wszystkiego by głosić Ewangelię.

Ania Z.